dimarts, 1 de gener del 2008

... i anar a dormir poc (homenatge)

És tard perquè recullo d'hora, tinc la nit massa present:

O PAI, O FILLO E O BURRO

Unha vez ía un home e mais un fillo e levaban un burro pola man. E a xente, pois, falaba e dicía:

-¡Mira que ter burro e ir a pé!

Ben, montou o pai, montou o pai e de aí di:

-¡Mira ti, isto... o pai dacabalo e o pobre do fillo a pé!

Ben, baixouse o pai e subiu o fillo. Chegan máis adiante:

-¡Ah, mira que o fillo dacabalo e o pobre do pai... a pé!

E colleron e montaron os dous, montaron os dous e:

-¡Pobre burro! ¡Pobre burro, que cos dous enriba...!

("El alivio que tú y yo sentiremos en el instante que precede a la muerte, cuando la suerte nos desate de la triste costumbre de ser alguien y del peso del universo", J.L.Borges)

(Seca a louza encol da mesa: iso é o meu universo, iso a medida da felicidade)