a
Llord, coll avall
el glop i el repicar
constant al cercle
en blanc que m'encatifa
de tedi el pentagrama.
dissabte, 19 d’abril del 2008
divendres, 18 d’abril del 2008
De chola a tozuelo
Uns esgrimen peneiras e separan a fariña do farelo. Son porviristas. Outros rabuñan conciencias con actos graves e ton valente. Son porviristas. Fálannos de futuro, de esparexer a mensaxe, de reflexións conxuntas e de accións constantes. Velaquí Castelao en verbas altoaragonesas:
"Ixe mesache saliu d’os míos ricuerdos de ninón estió un compañer d’a escuela, gran enemigo de gatos y capitán riesgoso de toz os boríns. No puedo xublidar como s’arreguía esclatando a tusazos os bientres inflaus d’os cans muertos.
Una begada, o nuestro premazero compañer mos portó debán d’a choza d’una mendiga y mos dizió muito repinchau:
– Ya beyerez quina risera.
Dimpués rancó un troz d’o tellau y se metió dentro d’a caseta. Ascape prenzipiaron a salir, chitaus por una guardiella, os rosigallos de pan y as espigas de trigo, limosnas que a biella mendiga eba acumulau como una forniga en aquer agüerro abondo. Lugo o borín amanexió n'o tellau arreguindo, arreguindo...
Os cutos y as pirinas tenioron fiesta y os mesaches d’a escuela mirábanos con os güellos ubiertos a landa-landa, como qui contempla un sacrilexio. Toz os mesaches mos quedamos quedos, y cuan o borín paró cuenta de que tenébanos l’animo atapiu mos dizió ta amortar os escrupos de conzenzia:
– Total a biella no merca cosa, que li’n dan tot.
Aquer mesache agora ye un señor distinguiu y respetable, dueño de muitos millons, amo de muita chen y de muitos comercios allá n’as Americas.
Quiera o zielo que no torne."
"Ixe mesache saliu d’os míos ricuerdos de ninón estió un compañer d’a escuela, gran enemigo de gatos y capitán riesgoso de toz os boríns. No puedo xublidar como s’arreguía esclatando a tusazos os bientres inflaus d’os cans muertos.
Una begada, o nuestro premazero compañer mos portó debán d’a choza d’una mendiga y mos dizió muito repinchau:
– Ya beyerez quina risera.
Dimpués rancó un troz d’o tellau y se metió dentro d’a caseta. Ascape prenzipiaron a salir, chitaus por una guardiella, os rosigallos de pan y as espigas de trigo, limosnas que a biella mendiga eba acumulau como una forniga en aquer agüerro abondo. Lugo o borín amanexió n'o tellau arreguindo, arreguindo...
Os cutos y as pirinas tenioron fiesta y os mesaches d’a escuela mirábanos con os güellos ubiertos a landa-landa, como qui contempla un sacrilexio. Toz os mesaches mos quedamos quedos, y cuan o borín paró cuenta de que tenébanos l’animo atapiu mos dizió ta amortar os escrupos de conzenzia:
– Total a biella no merca cosa, que li’n dan tot.
Aquer mesache agora ye un señor distinguiu y respetable, dueño de muitos millons, amo de muita chen y de muitos comercios allá n’as Americas.
Quiera o zielo que no torne."
Etiquetes de comentaris:
aragonés,
Castelao,
galego,
porvirismo
Subscriure's a:
Missatges (Atom)